Bu hayat böyle mi olur? Düşen hep yerde mi kalır? Gün olur belin doğrulur, Kim n’olacak belli mi olur oy. Hayat denen sonsuzluğun, Karşısında bir çocuğuz. Düşe kalka büyürken, Kalkamayız bir çoğumuz. Ama bitmez yolculuklar, Belki biraz canın yanar. Düştüğün yerde doğrulup, Başlar yine ilk adımlar. Selda Bağcan
Sedat ÜNAL💫Blog 